Kilka godzin później. Belo dolatuje do jednej z wysp Wielkanocnych. Z lotniska jedzie do wybrzeża, skąd wsiada na łódź. W ciągu kolejnej godziny dopływa do wyspy
tropikalnej z wielką plażą na której znajdują się olbrzymie wydmy. Z daleka widać dwie góry o szczytach ok. 1200-1400 m n.p.m. Na tej wyspie znajdowała się właściwa baza. Składała się ona na 5 budynków po 20 jednoosobowych pokoi  każdy, zbrojownie, strzelnice, stołówkę, szpital, budynek sztabu oraz kwater dla osób, które miały tu dowodzić, leczyć, sprzątać i gotować. Znajdował się również hangar na helikoptery oraz lotnisko, co spowodowało, że Belo zaczął się zastanawiać dlaczego od razu tu nie przyleciał.
-Sierżant Belator??
Powiedział zwracając uwagę Bela jakiś major.
-Tak Sir.
-Proszę za mną. Pułkownik Martin już was oczekuje.
Belo idzie za Majorem do budynku sztabu. W środku kierują się ku gabinetowi Pułkownika Martina. Gdy doszli Major zapukał do drzwi.
-Wejść.
Major otwiera drzwi i wykonuje gest zachęcający do wejścia.
-Panie Pułkowniku sierżant Belator melduje się na rozkaz.
Belo staje na baczność i salutuje. Pułkownik mu odpowiada tym samym. 
-Spocznij. W końcu przybyliście. Zapoznaliście się już z waszym oddziałem??
-Nie, sir.
-W takim razie zrobicie to teraz. Ponad to macie znaleźć dla siebie pokój, a o godzinie 16 zbiórka na placu. To wszystko możecie odmaszerować.
Belo znowu salutuje i opuszcza gabinet Pułkownika Martina.
Następnie udaje się do najbliższego budynku przeznaczonego dla członków oddziału.
Tam spotyka pierwszą grupę innych polskich żołnierzy oraz jednego Izraelczyka o polskich korzeniach, którzy ze sobą rozmawiali. Tak samo jak Belo byli tutaj od niedawna. Belo czuł już, że to ci ludzie będą jego „braćmi” z oddziału.
-    Jakiś nowy idzie, ciekawe z jakiego zadupia go wzięli
Powiedział jeden z nich po polsku widocznie zdenerwowany, na tyle zdenerwowany, że nie zwrócił nawet uwagi na polski mundur naszego bohatera.
-    Tym zadupiem jest twoja ojczyzna.
Powiedział Belo lekko zniechęcony pierwszy wrażeniem.
-    Sory za tamto. To wszystko przez tę bezczynność.
Próbował wybrnąć z sytuacji żołnierz.
-    Jestem sierżant Tomasz Wiśniowiecki , w moim starym oddziale mówili mi „Wiśnia”.
-    Sierżant Wojciech Belator. możecie mi mówić „Belo” tak jak w starym oddziale.
Tym razem zwracając się do reszty oddziału.
-    Kapitan Joahim Sharam.
-    Plutonowy Mateusz Boniatowski, wołają mi „Bono”.
-    Starszy sierżant Adam Nowak, nazywali mnie „Rudy”.
-    Dlaczego rudy??
-    Bo jako czołgista miałem ciągle ze sobą „4 pancernych i psa”.
-    Podporucznik Jakub Zielniak.
Przychodzi pułkownik Martin.
-    Widzę, że już się ze sobą poznaliście. Dobrze. Tworzycie grupę gamma. Kapitan Sharam jest jej dowódcą natomiast podporucznik Zielniak jest jego zastępcą. Jest godzina 15:30 za pół godziny chce was widzieć na placu na zbiórce.
-Tak jest sir. Mówi nowo utworzony oddział gamma. Koniec epka 3.

Ostatnio edytowany przez gohan77 (2008-12-29 00:24:04)